Agrégateur de flux

Les tenants de la « théorie » du genre (qui n’existe pas, selon les universitaires, qui parlent d’ »études sur le genre ») ne devraient pas apprécier les propos de l’amiral Christophe Prazuck, le chef d’état-major de la Marine nationale (CEMM). Interrogé sur le taux de féminisation de la Marine lors d’une audition devant la commission sénatoriale des Affaires […]

Cet article La Marine veut faire preuve « d’inventivité administrative » en faveur de son personnel féminin est apparu en premier sur Zone Militaire.

Nejib Friji, Director of the International Peace Institute, Middle East & North Africa (IPI-MENA) office, cautioned students roleplaying as delegates from the UN, to bear in mind that “no cause deserves a single drop of blood,” when debating policy issues.

Mr. Friji delivered opening remarks to the Bahrain Universities Model United Nations (BUMUN) 2016 Conference on November 27, 2016. He told participating university students that diplomatic and political means were the best tools to overcome disputes. This was key advice for the students, as in a Model UN conference, students represent UN member states, and therefore often debate on behalf of, and engage with, diverse perspectives that may not mirror their personal viewpoints.

Mr. Friji encouraged the students to maintain their motivation to learn about the UN after the conference. They might draw inspiration for their own proposals for the UN system and its reform from the the final report of the Independent Commission on Multilateralism (ICM), he said.

The report offers concrete recommendations on ways to address specific challenges of the global era, he said. He also shared ICM Chair and Former Australian Prime Minister Kevin Rudd’s opinion on why the UN matters. “If it fails, falters or fades, it would fundamentally erode the stability of an already fragile global order,” he said, quoting Mr. Rudd.

Mr. Friji shared the history of the ICM project with the delegates, explaining that the UN requested IPI to convene the ICM with the aim of securing an independent review of the multilateral system. The resulting report emphasized the need to make the UN more effective for all our common interests.

Weighing in on whether the UN remains “fit for purpose” after 70 years, Mr. Friji described the UN as a resilient institution that “provides the best option for the international community to coordinate their response to a number of issues, not just global security ones.”

He urged the delegates to reflect on the fresh ideas offered by the ICM, based on a deep knowledge of the possibilities and limitations of today’s multilateral system.

Mr. Friji participated in a question and answer session with the students.

He concluded by praising the remarkable dynamism of the delegates, noting that with the considerable presence of female delegates, the student deliberations would be likely to reinforce the ICM objective “to ensure that the UN continues to respond to the policy challenges of our time,” and acts as “an architect for a better world.”

After accusations of genocide, ethnic cleansing, brutal detentions and a punishing siege, lawyers in the four-year trial of Bosnian Serb military chief Ratko Mladic begin to present their closing arguments next week.

 

At the moment there is a lot of buzz about the ‘4th Industrial Revolution’. But what we need to address is something that is even bigger – the beginning of the end of the industrial age and our gradual entry into the digital age.

The 4th Industrial Revolution is only one part of that much bigger story.

Today’s Europe is to a very large extent a product of an industrial revolution that started in Europe and then gradually spread across the world. If the different parts of the global economy didn’t differ too dramatically in terms of wealth up until then, it was with the industrial revolution that the ascent of Europe and the wider West – with the United States coming somewhat later – really started.

What has evolved into today’s European Union started as an economic community centred on the two basic commodities of that phase of the industrial age: coal and steel. Integrating the coal and the steel industries of France and Germany would make war between them less and less likely. That was the foundation thought of what has since emerged as the EU.

Industrial production – still often dependent on steel – will remain an important part of our future economies. But gradually we see not only the rise of new sectors of the economy based on information and data and the profound transformation of classical sectors of our economy based on the processing of data.

The huge container ships crossing the oceans with their goods, often between the huge ports of East Asia, America and Europe, remain the symbols of the age of globalisation. And it remains critical to the development of our economies to safeguard the ‘choke points’ of these enormous flows, such as the Suez Canal or the Gulf of Aden.

But gradually, things are changing. While growth in trade has been far less robust since the 2008-2009 global financial crisis, data flows between continents and countries are exploding. A study by McKinsey estimates growth by a factor of 45 between 2005 and 2015 (and it will have, in all probability, accelerated further in the last year).

“The future is, plainly speaking, up for grabs. And Europe must wake up.”

A glance at how the list of the 20 or so most valuable companies in the world has changed during the last decade illustrates the magnitude of the digital transformation. Companies like Alphabet, Amazon and Alibaba are now driving important parts of the global economy.

The industrial age started around the coal fields of England. The emerging digital age has its epicentre in California’s Silicon Valley, but its impact is spreading far and fast, to every corner of the global economy. It’s impossible to predict who will be the winners and losers five years from now. The future is, plainly speaking, up for grabs.

And Europe must wake up.

A digital single market is obviously a must. It is on the agenda of the European Commission, but progress has so far been slow and cumbersome.

Also critical is the free flow of data between countries and continents – the lifeblood of the emerging new economy. Already we see how important global digital value chains are becoming, and it is important to create conditions for them that are as free and clear as possible.

The now moribund Trans-Pacific Partnership was the first major agreement that included provisions to this effect, and it is important that any forthcoming Transatlantic Trade and Investment Partnership deal between Europe and the United States continues along this road. But other arrangements, like the EU-US Privacy Shield are also of great importance in safeguarding an integrated and free transatlantic marketplace in the new digital age.

I co-chaired, with former US Ambassador to the EU William Kennard, an Atlantic Council task force on transatlantic digital issues. Our report called for a US-EU digital council – based in the White House and at a senior level in the European Commission – to provide the necessary heavyweight EU-US coordination on the rapidly increasing range of digital issues.

In our view, this digital council should seek to proactively shape interoperability policies in the digital space, including on data protection, cybersecurity efforts, the internet of things, broadband development, open data flows, blockchain possibilities, encryption policies, privacy concerns and regulations. And these are just some of the issues that will require close coordination across the Atlantic.

At the moment, we are in a somewhat uncertain situation, with responsibility for some of these issues in the European Commission not clear, and an American administration that will be in a state of transition for months to come.

But perhaps this would be the right time to launch this initiative. There will be a large number of issues that will require coordination, and a council of this sort would help to facilitate the process.

The report from the Global Commission on Internet Governance, which I chaired and which delivered its final report this summer, outlines a broad agenda of issues that must be tackled if we should be able to fully harness the potential of the digital revolution.

“The freewheeling and dynamic spirit of innovation and entrepreneurship that has made the internet the most important infrastructure in the world”

We must also be very aware of the fact that there is a silent war going on for control of our digital future. There are regimes – not too difficult to identify – that want to enshrine ‘digital sovereignty’ in international treaties and make as much as possible subject to strict state or multinational control.

The risks here are enormous.

It has been the freewheeling and dynamic spirit of innovation and entrepreneurship that has, within a couple of decades, made the internet the most important infrastructure in the world (and soon the infrastructure of all other infrastructures). The multi-stakeholder model has allowed the technical community, academia, governments, business and civil society all to have their voice in the expanding biosphere of internet governance. The experience has been extremely positive.

But advocates of ‘digital sovereignty’ want something very different.

Here, it is important that the EU, preferably in close cooperation with the US and in partnership with important nations like India and Brazil, formulates a clear global cyber strategy. At the end of the day it’s about setting the frameworks and the rules of the rapidly emerging digital age based on our values of open societies and open economies.

The transformations at the heart of the 4th Industrial Revolution will obviously be profound. We have seen the impact on the media and entertainment industries, and we see the rapid development of e-commerce in all its different forms. Soon autonomous vehicles and the robot revolution, in combination with the internet of everything, will take us into a far more revolutionary phase of the transition.

Europe must not be left behind. We must seek to be among the leaders. But we should recognise that we are not there yet – and so we better speed up.

IMAGE CREDIT: Prasit Rodphan/Bigstock.com

The post Europe must not miss out on the 4th Industrial Revolution appeared first on Europe’s World.

Donald Trump a promis de « déchirer » l’accord sur le nucléaire iranien durant sa campagne pour les présidentielles américaines. Comment les Iraniens ont-ils réagi à l’annonce sa victoire? Doivent-ils craindre une remise en cause de l’accord ?

Après les élections américaines, l’ayatollah Ali Khamenei, a prononcé un discours dans lequel il s’est dit « ni déçu, ni satisfait ». Pour lui, l’accord a d’abord été conclu entre l’Iran et les 5 +1. Les Américains ne sont donc pas les seuls garants de l’accord. Le guide suprême a toutefois critiqué l’attitude des Etats-Unis, qui selon lui, et contrairement à l’Iran, ne respectent pas les engagements pris à la signature de l’accord, notamment au niveau des sanctions financières. A propos du Congrès, il s’est montré menaçant en annonçant que l’Iran considérera tout vote de nouvelles sanctions économiques par les élus américains comme une attaque contre l’accord sur le nucléaire. Il laisse ainsi entrevoir une réaction ferme de l’Iran dans les cas où les Américains ne respecteraient pas leur part du contrat.
En ce qui concerne la société iranienne, les réformistes au pouvoir étaient plus favorables à Hilary Clinton, mais les différents courants politiques iraniens ne sont pas pour autant hostiles à Donald Trump. Ils ont tendance à le considérer comme un businessman pragmatique avec qui on peut s’entendre. De plus, le positionnement de Donald Trump sur la Syrie, qui souhaite collaborer avec la Russie, tranche avec la position de ses prédécesseurs et se rapproche de celle des Iraniens. Les réformistes ne voient également pas d’un mauvais œil le regard neuf de Donald Trump sur la région du Moyen-Orient, ainsi que sa volonté d’entreprendre un rapprochement avec la Russie et de moins s’intéresser aux affaires du monde pour se concentrer sur les affaires américaines.
Cependant, Donald Trump s’est montré, durant la campagne, très critique sur l’accord sur le nucléaire iranien. Il a adopté un discours ferme, conforme au discours en vigueur chez les Républicains sur ce sujet. Il s’est, en outre, entouré de personnalités parmi les plus hostiles à l’Iran. Dans son entourage, on compte notamment Rudolph Giuliani pressenti au poste de Secrétaire d’Etat, John Bolton, ainsi que plusieurs hauts responsables de la sécurité militaire.
Avec l’élection de Donald Trump, nous nous retrouvons dans l’incertitude quant à la nature de futures relations américano-iraniennes. Bien que pragmatique, Trump devra composer avec un Congrès, acquis aux Républicains, plutôt hostile à l’Iran et qui vient de voter le renouvellement des sanctions sur l’industrie énergétique iranienne.

Alors que les Etats-Unis viennent d’accorder leur feu vert pour les ventes d’Airbus à l’Iran, quid de l’ouverture effective de l’économie iranienne ? La France arrive-t-elle à tirer son épingle du jeu à l’image du méga contrat remporté par Total pour le développement d’un important gisement gazier ?

L’économie iranienne n’a jamais été fermée. Le pays commerçait beaucoup avec l’Europe avant 2006. Après l’entrée en vigueur des sanctions, elle s’est tournée vers l’Asie et les pays voisins comme la Turquie ou l’Afghanistan.
Depuis les accords sur le nucléaire, une ouverture économique se met en place progressivement. L’Iran a d’ores et déjà fait son retour en tant qu’exportateur d’hydrocarbures. Ses exportations ont repris leur niveau d’avant les sanctions. Une donne importante pour l’Iran, quand on sait que les hydrocarbures représentent 80% de ses exportations et la moitié de ses recettes budgétaires. L’OPEP, dans les récents accords, a d’ailleurs autorisé l’Iran à augmenter légèrement sa production.
Pour le reste, la mise en œuvre de l’ouverture de l’Iran est plus complexe et prend du temps. Des délégations étrangères, notamment des politiques et des entreprises européennes, se sont d’ores et déjà rendues en Iran. De son côté, Hassan Rohani a entrepris des visites en France et en Italie. Tout comme Total, Peugeot a récemment signé un contrat avec l’Iran. Cependant, la signature de ses contrats ne se vérifie pas encore dans les chiffres et la France ne fait pas partie des 10 premiers exportateurs sur le marché iranien. Un élément majeur bloque les avancées : les banques européennes refusent encore de coopérer avec l’Iran.
La réaction des banques européennes est compréhensible. Elle fait écho aux sanctions financières imposées à BNP Paribas par la justice américaine (BNP Paribas s’était vue affliger, en 2014, une amende record de 9 milliards d’euros pour non-respect des embargos américains ; elle avait notamment facilité des transactions en dollars avec Cuba, l’Iran et le Soudan). Aujourd’hui, certaines sanctions restent en vigueur, la banque qui y dérogerait se verrait infliger une amende ainsi qu’un retrait de sa licence pour accéder au marché financier américain. Malgré les opportunités d’affaires, aucune banque ne se hasarde à s’exposer aux sanctions américaines. C’est une question de gestion du risque, en l’absence de garanties, les grandes banques européennes refuseront de collaborer avec l’Iran.
Dans cette situation, les dirigeants européens doivent intervenir et offrir des garanties aux banques, d’autant plus que le gouvernement iranien met beaucoup de moyens en œuvre pour renouer des relations financières avec l’Europe. Ils ont notamment accepté d’appliquer une réglementation contre le blanchiment d’argent.
L’élection de Donald Trump est venue agrandir l’incertitude dans laquelle se trouvent les banques européennes, car le futur président des Etats-Unis laisse planer un éventuel durcissement des sanctions à l’encontre de l’Iran. Cette éventualité représente aussi une opportunité pour l’Europe. Nos politiques pourraient très bien refuser de se faire imposer leurs vues aux Américains et d’offrir des garanties aux banques pour investir en Iran. Malgré tout, je ne vois pas les entreprises françaises retrouver la part de marché qu’elles avaient auparavant (en 2005-2006, l’Iran était le premier marché de la France au Moyen-Orient), sans le retour des grandes banques européennes sur le territoire iranien.

L’Iran est à six mois de son élection présidentielle. Hassan Rohani peut-il parvenir à se maintenir au pouvoir ? Les « modérés ont-ils su apporter les changements attendus par la société iranienne ?

Hassan Rohani fait en effet partie des conservateurs modérés qui ont scellé une alliance avec le camp des réformistes pour s’opposer aux conservateurs plus radicaux.
Les élections présidentielles se tiendront dans 6 mois. Comme dans toute élection, il est difficile de prévoir qu’elle en sera son issue. On sait qu’il existe un mécontentement général des Iraniens par rapport aux résultats de la politique d’Hassan Rohani sur le plan économique.
Grâce une levée progressive de l’embargo, l’Iran a optimisé ses exportations d’hydrocarbures et le pays enregistre une croissance de 4% par an. Les habitants n’en perçoivent cependant pas les retombées. Les sanctions continuent de peser sur les banques européennes, ce qui freine le développement de l’économie iranienne. De plus, il faut, en général, plusieurs années consécutives de croissance avant que des impacts positifs sur la population ne soient générés. Le pays reste marqué par d’importants problèmes d’inégalités et surtout de chômage. Il y aurait 18 % de chômeurs et les jeunes diplômés souffrent de problèmes d’insertion dans le monde professionnel.
Sur le plan social, les tensions sont fortes en Iran et Hassan Rohani n’a pas été en mesure d’améliorer la situation quotidienne des Iraniens. Il est vrai que les radicaux se sont également opposés à toute évolution de la société iranienne. A travers la justice notamment, ils ont mené une politique de répression systématique sur les artistes, les journalistes et les défenseurs des droits de l’homme. Beaucoup de concerts ont, par exemple, été annulé par la justice. Celle-ci est indépendante de l’exécutif et plutôt acquise aux conservateurs radicaux. Par conséquent, Hassan Rohani n’a pas été en mesure d’exercer une influence sur cette instance. Avec les groupes les plus radicaux, mais aussi avec l’aide du Guide suprême, la justice a mené une politique de « sabotage » de la politique d’ouverture économique et de normalisation des relations de l’Iran avec l’étranger.
Malgré le bilan mitigé d’Hassan Rohani sur le plan économique et social, les radicaux ne semblent cependant pas en mesure de trouver un candidat susceptible de représenter une alternative crédible. Parmi les radicaux, Mahmoud Ahmadinejad conserve une certaine popularité, notamment parmi les classes les plus pauvres de la population iranienne mais le Guide lui a « conseillé » de ne pas se présenter aux élections. D’autre part, la population iranienne est mature, bien éduquée et semble peu enclin à un retour en arrière. Les radicaux sont, par exemple, très hostiles à l’accord sur le nucléaire alors que la majorité de la population le soutient.
Si Hassan Rohani, durant les deux premières années de son mandat, s’est focalisé sur la signature d’un accord sur le nucléaire, il doit désormais apporter des réponses sur le mécontentement économique et social de la population s’il souhaite se maintenir au pouvoir.

2016. november 28., hétfő 13.30 Találkozó Mario Draghival, az Európai Központi Bank elnökével
15.00 Találkozó Pavel Filippel, a Moldovai Köztársaság miniszterelnökével (hivatalos sajtófotó-alkalom)

2016. november 30., szerda
13.00 Munkaebéd Jens Stoltenberggel, a NATO Főtitkárával és Jean-Claude Junckerrel, az Európai Bizottság elnökével

2016. december 1., csütörtök
13.30 Találkozó Giorgi Kvirikashvilivel, Grúzia miniszterelnökével (hivatalos sajtófotó-alkalom – sajtónyilatkozatok ±14.00)
15.00 Találkozó Bedzsi Káid esz-Szebszi tunéziai elnökkel (hivatalos sajtófotó-alkalom)
17:00 Találkozó Federica Mogherini főképviselővel

Der Rat hat am 2. Dezember 2016 eine partielle allgemeine Ausrichtung zu einem Vorschlag angenommen, der darauf abzielt, über die EU-finanzierte Initiative "WiFi4EU" die Bereitstellung kostenloser Internetzugänge in Kommunen zu fördern. Haushaltsfragen im Zusammenhang mit der Halbzeitüberprüfung des mehrjährigen Finanzrahmens werden zu einem späteren Zeitpunkt geregelt.

Der Vorschlag soll dazu beitragen, dass in Rathäusern, öffentlichen Parks und anderen Zentren des öffentlichen Lebens ein kostenloser Wi-Fi-Zugang angeboten werden kann. Die EU wird die Einrichtung lokaler Zugangspunkte für drahtlosen Netzzugang finanzieren, und die Begünstigten sind für die Instandhaltung verantwortlich. Das kostenlose Netz wird für die Bürgerinnen und Bürger anhand der Kennzeichnung "WiFi4EU" leicht zu identifizieren sein.

Dank dieser kostenlosen Zugänge kommen auch Gruppen der Bevölkerung, für die der Internet-Zugang sonst schwierig wäre, wie Arbeitslose oder ältere Menschen, in den Genuss von Hochgeschwindigkeits-Breitbandverbindungen. WiFi4EU kommt lokalen digitalen Diensten, wie z. B. elektronischen Behördendiensten, zugute und wird voraussichtlich die Nachfrage der Bürger nach Anbindungen und die Nutzung von Onlinediensten steigern.

"Die heute erzielte Einigung über WiFi4EU kann der Vorsitz als Erfolg für sich verbuchen. Wir wollen sicherstellen, dass Europa zu den am weitesten entwickelten Gigabit-Wirtschaften gehört. Dieser Beschluss kommt den Menschen unmittelbar zugute und zeigt ihnen, dass Europa etwas für sie tut. Gleichzeitig sollten wir nicht vergessen, dass das Hochgeschwindigkeits-Internet – und damit auch die öffentliche kostenlose Wi-Fi-Anbindung – in Gebiete gebracht werden muss, deren Bewohner nicht über eine angemessene Anbindung verfügen. Wir müssen unseren Blick über die höher entwickelten Regionen hinaus richten und sicherstellen, dass wir allen unseren Bürgerinnen und Bürgern Fortschritte bringen."

Peter Pellegrini, slowakischer Vize-Ministerpräsident und Minister für Investitionen und die Informationsgesellschaft

Das Projekt wird aus Mitteln der Fazilität "Connecting Europe" finanziert. Mit einfachen Finanzierungsinstrumenten wie z. B. Gutscheinen werden bis zu 100 % der förderfähigen Kosten gedeckt. Die Mittel werden – grundsätzlich in der Reihenfolge des Eingangs der Anträge – in geografisch ausgewogener Weise innerhalb der EU zuwiesen. Wie viele Kommunen von dem Projekt profitieren können, wird von der endgültigen Mittelausstattung abhängen.

Förderfähig sind "öffentliche Stellen" im Sinne der Richtlinie über den barrierefreien Zugang zu den Websites und mobilen Anwendungen öffentlicher Stellen. Wi-Fi-Anbieter können finanziell unterstützt werden, wenn sie Hochgeschwindigkeitsdienste erbringen können (mindestens 30 Mbps). Ferner müssen sie für die Instandhaltung der eingerichteten Zugangspunkte aufkommen können. Um negative Auswirkungen auf den Wettbewerb oder private Investitionen zu verhindern, werden nur Projekte gefördert, die keine bereits existierenden privaten oder öffentlichen Internet-Angebote duplizieren.

Die Kommission hat den Vorschlag im September im Rahmen des "Konnektivitätspakets" vorgelegt. Zur Annahme des Verordnungsentwurfs ist die Billigung sowohl durch den Rat als auch durch das Europäische Parlament erforderlich.

Nem sikerült Szlovákiának közös nevezőre hoznia a tagállamokat arról, hogyan értelmezzék a szolidaritás kérdését a migráció területén. Magyarország számára elfogadhatatlan, hogy ha minimális mértékben is, de mindenkinek minden területen, így a menekültek kötelező elosztásából is ki kelljen vennie részét a szolidaritásból.

Gérer le personnel de la Marine nationale est un exercice à la fois compliqué et délicat. Sur un navire, il faut « rassembler le plus grand nombre de compétences dans l’équipage le plus petit possible », a résumé l’amiral Christophe Prazuck, son chef d’état-major (CEMM), lors d’une audition au Sénat. En outre, et contrairement à la gestion […]

Cet article La Marine a passé un pacte de « non agression » avec le secteur privé pour garder ses spécialistes est apparu en premier sur Zone Militaire.

(B2) Parus récemment : Gel des fonds confirmé pour un vieil ami de Poutine, l’homme d’affaires Arkadi Rotenberg Il faut un Procureur spécial pour la Syrie ! Il faut dire stop aux criminels (Ana Gomes) (blog) La validité du gel des avoirs de deux banques iraniennes confirmée Le plan d’action pour la défense : l’occasion […]

  Le portail placedelasante.fr passe au crible les mesures des candidats et chiffre leur impact pour les Français.  MARIE-CECILE RENAULT Santé. Chacun y va de son calcul sur le programme santé de François Fillon – faire rembourser les gros risques par la Sécu et les petits par les mutuelles – qui a électrisé le débat public […]

Cet article Economie : La Mutualité française lance un site de débats sur la santé est apparu en premier sur Fondapol.

Julia Kamińska jest jedną z najbardziej błyszczących gwiazd w polskim życiu publicznym. Prawie codziennie widujemy ją w którymś z seriali albo przedstawieniu teatralnym.Kapcsolódó cikkek: Egyszerűen fantasztikus a magyar konyha - interjú Julia Kamińskával

 

Lubi być fotografowana. Po serii zdjęć dla polskiego wydania CKM nawet Playboy leżał u jej stóp. Ale Julia nie zawsze była taka. Osiem lat temu  studiowała germanistykę, wtedy Polska odkryła ją w roli Brzyduli. Nasza rozmowa miała miejsce wieczorem, mimo tego Julia była uśmiechnięta i  rozmowna.  To są najważniejsze filary jej osobowości, nie mówiąc o wysokiej inteligencji emocjonalnej i umysłowej. Julia 13-ego listopada obchodziła swe 29 urodziny. Poznajmy ją bliżej z tej okazji!

Grałaś główną rolę w serialu Brzydula, która została nakręcona w Polsce na podstawie kolumbijskiego serialu Betty, brzydka dziewczyna. W jakiej mierze stanowiło trudność dla ciebie zagranie brzydkiej dziewczyny? Przecież ty jesteś piękna. Czy było to swoiste wyzwanie? Nie bałaś się zaszufladkowania ze strony polskiego przemysłu filmowego?
Dzięki za komplement, ale ani trochę się nie bałam.  Teraz, kiedy zbliżam się do trzydziestki, jestem coraz bardziej pewna siebie, dobrze się czuję w swojej skórze. Nie zasze tak było.  Jako nastolatka miewałam liczne problemy ze swoim wyglądem. Uważałam, że nie jestem zgrabna, ani ciekawa.  W oczach swoich  kolegów ze szkoły też nie byłam osobą pociągającą.  Dlatego zagranie tej roli nie stanowiło dla mnie trudności.  Dokładnie wiedziałam, co oznacza być „brzydulą”.

Czy można powiedzić, że dzięki roli Brzyduli stałaś się sławna w Polsce?
To prawda. Wcześniej ludzie mnie nie znali. Brzydula przyniosła duże zmiany w moim życiu. Musiałam w pełni oddać się tej roli i musiałam opuścić swoje miasto rodzinne.

Aktorstwo to realizacja swoich marzeń.
Dokładnie, chociaż nie przypuszczałam, że moja kariera będzie się układać w ten sposób. Prawdą jest, że już dawno przed Brzydulą zajmowałam się aktorstwem, jednak na początku inaczej wyobrażałam sobie moje życie. Nawet nie miałam dyplomu aktorskiego. Nie myślałam o tym, żeby zdawać na studia aktorskie. Bałam się tego i uważałam, że nie odniosłabym sukcesu jako aktorka. Ale jednak zdecydowałam się spróbować swych sił w aktorstwie i brałam udział w kilku kursach w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, w swoim rodzinnym mieście.  Tam od czasu do czasu pojawiał się ktoś z przemyślu filmowego szukając młodych aktorów i aktorek dla mniejszych ról w serialach, które były kręcone w Północnej Polsce. To było tańszym rozwiązaniem niż przywozić aktorów i aktorki ze stolicy.  Więc regularnie organizowano tego rodzaju castngi i raz udało mi się wygrać jeden z nich. Po małej rólce zostałam zaproszona na kolejne castingi i dostawałam coraz większe role w serialach.  Dzięki temu zaczęłam jeździć na castingi do Warszawy. Po kilku latach nadszedł czas na casting do Brzyduli. W tym czasie sudiowałam germanistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Opuściłam jeden egzamin żeby móc pojechać do Warszawy na casting Brzyduli. Casting na szczęście wygrałam i dzięki temu dziś rozmawiam z węgierskim dziennikarzem. To był prawdziwy początek mojej kariery, a Brzydula  moim pierwszym wielkim sukcesem. Wcześniej grałam raczej mniejsze role. Kiedyś w jednym z seriali zagrałam córkę głównego bohatera i traktowałam to jako dużą rolę. Był to powolny, naturalny proces który poprowadził do mojej pierwszej dużej roli i wcale tego nie żaluję, ponieważ miałam dużo czasu aby nauczyć się aktorstwa.

( Foto:party.pl)

W 2013 po Brzyduli ukazała się seria twoich zdjęć w polskim wydaniu CKM. Zgodziłaś się pozować, aby uzbierać pieniądze dla dziecka, które wymagało pilnej operacji. Czy akcja dobroczynna okazała się sukcesem?
Niestety dziecko umarło, jeszcze przed zabiegem.  Jej rodziece jednak przekazali ową sumę dla innej dziewczynki, która też wymagała pilnej operacji. Na szczęście ta operacja się udała.

Czy pojawiały się negatywne wzmianki w Polsce w związku z tym, że rozebrałaś się dla męskiego magazynu?
Nie, nic strasznego się nie działo. Seria zdjęć w CKM-ie to nie były akty, więc nie wywołało większych emocji. Oczywiście zdarzały się złośliwe wzmianki, ale raczej na Internecie.

To zawsze się zdarza. Ja prawie codziennie otrzymuje tego rodzaju wzmianki. Nie ma powodu do zmartwień. Czy potem też podjęłaś podobne sesje, czy to była jednorazowa okazja?
Polski Playboy też zaprosił mnie później i zapytali, czy zechcę pokazać nieco więcej? Odpowiedziałam, że nie. Uważam, że to nie pasuje do mnie. Raz tylko zdarzyła mi się naga scena w filmie. Reżyser, Janusz Morgenstern, był bardzo miły i pomocny, zrobił wszystko żebym czuła się komfortowo, jednak postanowiłam, że nigdy więcej takich scen.  Po prostu czułam się dziwnie nago przed kamerami.

Raz  ukazało  się twoje zdjęcie na okładce polskiego magazynu dla nastolatek Dziewczyna. Jak do tego doszło? Czy interesuje cię kariera modelki?
Tak, to prawda.  To wszystko odbyło się bardzo dawno temu.  Miałam 15, może 16 lat. Rozpisano konkurs, gdzie pierwszą nagrodą było zdjęcie na okładkę Dziewczyny. Moja przyjaciółka poprosiła mnie, żebym ją odprowadziła, bo brakowało jej pewności. Ale to ja w końcu wygrałam ten konkurs.  Na początku była to zabawna przygoda – pierwszy raz w swoim życiu pojechałam do Warszawy. Przed sesją jednak kazano mi zmienić styl i obcięto  grzywkę.  Wyglądałam okropnie, ale czułam ten nacisk i udawałam, że wszystko jest w porządku. Kiedy opuściłam studio, rozpłakałam się. Takie było moje pierwsze wrażenie o Warszawie.

Jeśli coś naprawdę pasuje do ciebie, to taniec.
Lubię tańczyć, chociaż nie jestem w tym bardzo dobra. W 2010 wygrałam program Taniec z gwiazdami.  Podczas mojej pracy wymagają ode mnie tańca profesjonalnego.  Ale do tego potrzebny jest profesjonalny partner. Czy znasz program Goldie Hawn pt. Nikt nie robi tak jak ja? Kiedy próbuję być profesjonalną tancerką, ale bez partnera profesjonalnego, czuję się jak charakter zagrany przez Goldie Hawn. Dla kobiety zawsze łatwiej, jeśli ktoś ją prowadzi. Taniec jako taki nie jest za bardzo kobiecy, wiodąca rola należy do mężczyzn.

Grasz w polskim serialu Na dobre i na zle. To jeden z najpopularniejszych seriali w Polsce.  Na kanale TVP Polonia można go również oglądać na Węgrzech. Czy pod wpływem tego serialu zmieniło się twoje życie?
Tak, bo ludzie zaczęli mnie traktować nie tylko jako Brzydula.  Przed tym serialem miałam jeden z najtrudniejszych okresów w moim życiu.  Wszystko zamknęłam za sobą, wróciłam do mojego rodzinnego miasta skończyć studia. Tyle się działo wokół mnie, chciałam zastopować.  Tyle pracowałam, że miesiącami nie widziałam mojej rodziny.  Z jednej strony było cudownie, ale z drugiej strony czułam się dziwnie, samotnie.  Chciałam być ponownie zwyklą studentką germanistyki. Wiedziałam, że trzeba wszystko rzucić.  Zrobiłam to. Wróciłam do Gdańska, zdobyłam dyplom.  Po tej przerwie chiciałam ponownie wrócić do Warszawy, ponownie być aktorką. Nie było to proste, ale liczyłam się z tym. Przez pewien okres w ogóle nie miałam pracy. Później dostawałam mniejsze role w teatrach, w dubbingu. W 2013 pojawił się w moim życiu serial Na dobre i na zle. Dużo mi pomógł, przede wszystkim dlatego, że gram w tym zupełnie inny charakter niż w Brzyduli. Zdaję sobie sprawę, że po głównej roli trudno przekonać ludzi, że jestem w stanie zagrać również zupełnie inny charakter. Więc wszystko dobrze się ułożyło, a ja już jestem o krok dalej. Obecnie gram w Singielce  oraz w serialu Na Wspólnej (na podstawie licencji węgierskiego serialu Barátok közt – red.).

(Zdjecie: Mateusz Motyczynski)

Jaka jest Zuza Krakowiak, charakter grany przez ciebie w serialu Na dobre i na zle. 
Ona jest  śmialą i szaloną dziewczyną, nie zawsze miłą. Kiedy moja babcia pierwszy raz zobaczyła mnie w serialu, powiedziała, że oczekiwała czegoś innego. W tym serialu wszyscy są mili, ale ja gram negatywny charakter. Zabieram mężczyznę od innej kobiety. Zuzia ostatnio nieco się zmieniła. Jest dobrą lekarką, jeszcze trochę agresywną, ale z dużą kompetencją zawodową. A moja babcia już jest szczęśliwa.

Na scenie wolisz grać charaktery pozytywne czy negatywne?
Od ośmiu lat pracuję w Teatrze Komedia.  I chętnie gram „złe dziewczyny” lub „złych chłopaków” bo  to również się zdarza. W tej chwili gram rolę dziewczyny, która udaje chłopaka.  Oczywiście chętnie wysłucham opinii o moich rolach „dobrej dziewczyny”, ale charaktery negatywne dają większe pole do popisu dla aktorki.  O wiele ciekawej pracować nad rolą szalonego mordercy, niż zwykłej dziewczyny z sąsiedztwa. Takie jest życie. W tej chwili gram w musicalu miłą dziewczynę, która później staje się prostytutką.  Lubię musicale, niezależnie od tego, że większość z nich jest utworem lekkim, nawet głupkowatym.

Obok ról teatralnych zagrałaś w kilku polskich filmach. Co było twoją największą rolą?
Moja największa rola? Chyba w Swingu, w reżyserii Abelarda Gizy.  Giza jest najbardziej znanym komikiem stand-up w Polsce.  W tym filmie zagrało kilku aktorów i aktorek, z którymi razem zaczynaliśmy w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku: Ewa Blachnio, Szymon Jachimek, Kacper Ruciński. Oni są już znanymi komikami w Polsce.

Jesteś bardzo wszechstronna. Prowadzisz programy, napisałaś już kilka scenariuszy.
Zaczęłam pisać scenariusze podczas kręcenia Brzyduli. Ale napisałam tylko kilka scen, nie miałam czasu kontunuować pisanie.  Zaprzyjaźniłam się z grupą scenarzystów. która składała się z bardzo fajnych, zdolnych ludzi.  Piotr Jasek, główny scenarzysta obecnie jest moim partnerem życiowym. Jak wspomniałam, nie zawsze miałam pracę jako aktorka. Wtedy pomogła mi ta właśnie grupa scenarzystów. Zaproponowali wspólpracę i od tego momentu pracujemy razem. Jest to zadanie o wiele trudniejsze dla mnie niż aktorstwo.  Zresztą nie mam specjalnych zdolności do pisania scenariuszy. Potrafię napisać odpowiedne dialogi, ale budowa wątku dramaturgicznego wymaga ode mnie dużego wysiłku. Robię co mogę. W tej chwili jestem współscenarzystką Pierwszej Miłości i Singielki.

Jest też inny popularny serial w Polsce: M jak miłość. Czy jest szansa, że kiedyś ty będziesz scenarzystką tego serialu?
Nie wiem, jeszcze się nad tym nie zastanawiałam. Nigdy nie wiadomo.  Ale z drugiej strony wiem, że aktorstwo nie jest pewną pracą. Bycie aktorką stanowi dobrą zabawę, czasem przyniesie wysokie dochody.  Ale nigdy nie wiadomo, kiedy przyjdzie koniec.  Kto wie, może w następnym sezonie nie będę miała nic do roboty. Moim marzeniem jest aktorstwo do końca życia, ale w każdej chwili jestem przygotowana do zmiany zawodu. I zawsze jestem gotowa dawać jak najwięcej z siebie. Uczę się jak mogę. To daje poczucie pewności, przynajmniej w jakimś stopniu.  Ekstra zdolności, na przykład śpiew mogą być również przydatne. Pierwszy raz próbowałam zaśpiewać w 2008, kiedy producent Brzyduli zaproponował mi zaśpiewanie melodii przewodniej serialu. Od tego momentu zaczęłam coraz częściej śpiewać w teatrze lub podczas dubbingu. W tej chwili biorę lekcje śpiewu.  A miesiąc temu w studio muzycznym zaśpiewałam dwie piosenki z Marcinem Świetlickim do jego nowego albumu.  Prędzej czy później ja też przygotuję swoją płytę, ale w tej chwili mam tylko trzy piosenki i chroniczny brak czasu.

„Julia Kamińska w wieku póltora roku.”

Kiedy masz czasu odpoczywać?  Domyślam się,  że dla ciebie prawdziwy odpoczynek to wyjazd, na przykład zagranicę?
Kiedy wyjeżdżam, lubię oglądać miasta, zobaczyć, jak żyją ludzie w danym miejscu. Lubię aktywny wypoczynek. Ale jeśli w tej chwili myślę o tym, to mam przed oczyma jeden wolny tydzień na plaży. W tym roku udało mi się to raz zrealizować, w bardzo typowy sposób z pełnym wyżywieniem, w Grecji. Taką miałam potrzebę. Nie wiem gdzie wyjadę następnym razem.

Może na Węgry?
Byłam dwa razy na Węgrzech, zrobiłam dubbing dla firmy Dreamworks. Co ciekawe, po polsku. Lubię stolicę Węgier, jest to piękne miejsce.  Budynki są bajeczne!  Ale nieco dalej od centrum widziałam stare budynki, które wyglądały na opuszczone. Wasze jedzenie jest absolutnie niesamowite!  Będąc w Budapeszcie ani razu nie trafiłam na złą restaurację. Jestem pewna, że jeszcze wrócę do Budapesztu.

Tags: LengyelországPolskaJulia Kaminska Other languages: Polski

Top former and current officials in the Kosovo Tax Administration have admitted the extent of political influences on their work to BIRN Kosovo's TV show.

Le président de la République a annoncé jeudi soir qu’il ne briguerait pas un nouveau mandat.

Le premier secrétaire du Parti socialiste, Jean-Christophe Cambadélis, a annoncé que le premier ministre ne s’exprimerait pas samedi.

The rule of law in cyberspace is at risk.

Criminal justice authorities need to be able to secure electronic evidence, including on servers in the cloud, to protect society and individuals against crime online. The powers to obtain such evidence must to be subject to data protection and other safeguards. Proposals to move ahead are now available.

Offences against computer systems and data are increasing. They include the theft of hundreds of millions of users’ data, to computer intrusions and denial of service attacks against critical infrastructure, media, civil society or public institutions – including, at the end of November, the European Commission.

But few of these offences are ever reported to criminal justice authorities. Of these, only a very small number of cases are successfully prosecuted. The same applies to offences by means of computers, from fraud and other types of financial crime, to online child abuse, xenophobia, racism and other forms of hate speech contributing to radicalisation and violent extremism.

Computer systems also host evidence in relation to crimes: ransom emails in cases of kidnapping or extortion, data on deals between drug traffickers, on corrupt arrangements, on the grooming of children, or data on terrorists conspiring to carry out an attack. However, many investigations are abandoned because of lack of access to such evidence.

Governments have an obligation to protect society and individuals against crime, but when it comes to cyberspace, their ability to meet this obligation remains limited. Progress has been made in Europe and other regions in terms of policies, legislation and criminal justice capacities. But this progress is often overtaken by the sheer scale of cybercrime, the number of devices, users and victims involved, and technical hurdles such as encryption or anonymisers.

Obtaining electronic evidence for use in criminal proceedings is essential for the rule of law. As I wrote for Europe’s World last year, “the ability of governments to ensure the rule of law in cyberspace will remain limited unless they can overcome impediments to accessing data and thus electronic evidence for criminal justice purposes. No data means no evidence, no justice and thus no rule of law.”

The challenges to securing electronic evidence are compounded by cloud computing. While data may be stored on, moving between or fragmented over servers in foreign, multiple or unknown jurisdictions – or hidden under multiple layers of service providers in various jurisdictions – the powers of criminal justice authorities are restricted to their specific territory.

So we need solutions allowing authorities to secure electronic evidence in the cloud.

The question of jurisdiction in cyberspace was a priority of the Dutch Presidency of the EU Council in the first half of 2016. It resulted in a set of Council conclusions in June 2016. The European Commission has been asked to submit concrete proposals by mid-2017.

At the Council of Europe in 2014 the parties to the Budapest Convention on Cybercrime – currently comprising 41 European states as well as Australia, Canada, Dominican Republic, Israel, Japan, Mauritius, Panama, Sri Lanka and USA – established a working group to identify ‘solutions on criminal justice access to evidence stored in the cloud and in foreign jurisdictions’.

The results are now available. In November 2016, the Cybercrime Convention Committee – representing the parties to this treaty – discussed the recommendations of its ‘Cloud Evidence Group’. They include the following:

1. Parties should implement a set of practical measures to render mutual legal assistance more efficient – for example, through allocation of resources, streamlining of procedures or the establishment of emergency procedures. There are doubts that MLA is suitable to secure volatile electronic evidence. Nevertheless, it remains the most widely accepted means to obtain evidence from other jurisdictions while protecting the rights of individuals and the sovereignty of states.

2. Domestic production orders to request subscriber information directly from service providers should apply not only to those providers with a seat in the territory of a criminal justice authority but also those based elsewhere who offer a service in that territory. The main difficulty is to determine when a service provider is sufficiently connected to a territory to bring the provider under the jurisdiction of the authorities of that territory. The rationale is that subscriber details are the information that is the most often sought in a criminal investigation. European authorities are already sending more than 100,000 requests a year directly to companies such as Apple, Google, Facebook, Microsoft, Twitter or Yahoo on an uncertain legal basis, raising data protection and other concerns.

3. There should be more consistent implementation of Article 18 of the Convention, domestic rules on the production of subscriber information. Currently, rules vary greatly between parties to this treaty, including between members of the European Union.

4. Greater practical measures are needed to facilitate cooperation between criminal justice authorities and service providers across borders. Examples include online tools with information on provider policies and procedural powers, standardised request forms and regular exchanges between the Cybercrime Convention Committee and major providers.

5. Parties should negotiate a protocol to the Convention with additional options for more efficient mutual legal assistance and for cooperation with providers and with rules and limitations on cross-border access to data, data protection and other safeguards.

While these recommendations received broad support from the Cybercrime Convention Committee in its session last month, talks continue. With the European Union also addressing these issues, the Committee coordinates closely with the European Commission. It is expected that the Committee will make a final decision, including on the preparation of a protocol, by June 2017. The solutions aim to adapt the agreed framework of the Budapest Convention to meet the challenges of cloud computing.

In a fast-changing world, common solutions with clear rule-of-law safeguards are preferable to unilateral solutions – otherwise a ‘jungle’ of diverse approaches presents risks for inter-state relations and the rights of individuals.

IMAGE CREDIT: agsandrew/Bigstock.com

The post Evidence in the cloud and the rule of law in cyberspace: avoiding the ‘jungle’ appeared first on Europe’s World.

Vendredi 2 décembre
Pena Tzigane #03 bal populaire au El Diabolito Latino
45 Rue Saint-Sébastien, 75011 Paris
avec : La Guardia Salamanquera - Marcela y Los Murchales - Dj Raki Balkan sound System
Paf : 10€

/ Région parisienne

Quelques heures seulement après que le président Hollande a annoncé jeudi son intention de ne pas briguer de second mandat, le Premier ministre français était la cible d'attaques des candidats de la primaire de la gauche…